Wel lekker hoor..
27 mei 2005
20 mei 2005
17 mei 2005
Vond dit postje bij orangez.nl.
En onder het motto: Beter goed gejat, dan slecht verzonnen, wil ik hem je toch niet onthouden. (Ook natuurlijk omdat ik in een deuk heb gelegen om het verhaal)
----------------------------------------------------------------------------
Cola
"Weet u dat heel zeker?"
Terwijl ik controleer of ik mijn portemonnee wel bij me heb kijk ik de supermarktjuffrouw verward aan.
Het is voor mij al moeilijk genoeg om zonder begeleiding boodschappen te doen, laat staan onduidelijke vragen te beantwoorden.
"Pardon?" pardoneer ik.
"Dat is twee halen een betalen!" wijst ze op een fles frisdrank.
Jarenlange ervaring heeft me echter geleerd om het lijstje te volgen. Het lijstje, en niets anders dan het lijstje. Het lijstje is heilig.
Ik zeg dus beleefd lachend dat het niet op het voorgenoemde 'lijstje' stond, en neem aan dat ik verder kan gaan met het inpakken van de boodschappen. Een bezigheid die mijn volle concentratie benodigd: 'Zware boodschappen eerst, dan de chips en de eieren. Zware boodschappen eer...'
"Dat is toch zonde!" stoort ze mijn concentratie.
Natuurlijk begrijp ik dat het weggegooid geld is. Maar er is geen haar op m'n hoofd die er aan denkt om weer terug de woesternij der levensmiddelen in te gaan. Inpakken, betalen en wegwezen. U snapt inmiddels wel dat ik geen fan ben betreffende het inslaan van etenswaren.
"Zeker genoeg op de bank..." fluistert een vrouw tegen haar buurvrouw in de rij achter me.
Nu ben ik persoonlijk gevoelig voor 'toontjes'. En dit toontje bevalt me niet.
"Zal ik anders uw boodschappen ook even betalen?" lach ik nep.
Geschrokken kijkt ze me aan. Nee, dat was nou ook weer niet de bedoeling.
"Weet u wat..." zeg ik iets te hard terwijl ik de producten in een onhandige plastic tas prop. De chips natuurlijk het eerst.
"... u mag die fles cola wel hebben!"
Maar dan heb ik de poppen helemaal aan het dansen.
De kassiere besluit nu ook weer mee te doen in deze onzinnige conversatie.
"Dat mag helemaal niet! U heeft de cola gekocht!" kijkt ze gemeen.
Als ik de schuifdeuren uitloop hoor ik de kassa nog discusseren of de vrouw nu wel of niet recht heeft op de '2e gratis'.
Thuisgekomen zet ik de tas neer in de gang en plof op de bank.
"Wat is er met jou?" vraagt een vrouw die wel vaker door het huis loopt.
"De cola was '2 halen, 1 betalen'..." prevel ik.
"Oh! Dan heb je zeker wel wat extra mee genomen!?"
"...."
En onder het motto: Beter goed gejat, dan slecht verzonnen, wil ik hem je toch niet onthouden. (Ook natuurlijk omdat ik in een deuk heb gelegen om het verhaal)
----------------------------------------------------------------------------
Cola
"Weet u dat heel zeker?"
Terwijl ik controleer of ik mijn portemonnee wel bij me heb kijk ik de supermarktjuffrouw verward aan.
Het is voor mij al moeilijk genoeg om zonder begeleiding boodschappen te doen, laat staan onduidelijke vragen te beantwoorden.
"Pardon?" pardoneer ik.
"Dat is twee halen een betalen!" wijst ze op een fles frisdrank.
Jarenlange ervaring heeft me echter geleerd om het lijstje te volgen. Het lijstje, en niets anders dan het lijstje. Het lijstje is heilig.
Ik zeg dus beleefd lachend dat het niet op het voorgenoemde 'lijstje' stond, en neem aan dat ik verder kan gaan met het inpakken van de boodschappen. Een bezigheid die mijn volle concentratie benodigd: 'Zware boodschappen eerst, dan de chips en de eieren. Zware boodschappen eer...'
"Dat is toch zonde!" stoort ze mijn concentratie.
Natuurlijk begrijp ik dat het weggegooid geld is. Maar er is geen haar op m'n hoofd die er aan denkt om weer terug de woesternij der levensmiddelen in te gaan. Inpakken, betalen en wegwezen. U snapt inmiddels wel dat ik geen fan ben betreffende het inslaan van etenswaren.
"Zeker genoeg op de bank..." fluistert een vrouw tegen haar buurvrouw in de rij achter me.
Nu ben ik persoonlijk gevoelig voor 'toontjes'. En dit toontje bevalt me niet.
"Zal ik anders uw boodschappen ook even betalen?" lach ik nep.
Geschrokken kijkt ze me aan. Nee, dat was nou ook weer niet de bedoeling.
"Weet u wat..." zeg ik iets te hard terwijl ik de producten in een onhandige plastic tas prop. De chips natuurlijk het eerst.
"... u mag die fles cola wel hebben!"
Maar dan heb ik de poppen helemaal aan het dansen.
De kassiere besluit nu ook weer mee te doen in deze onzinnige conversatie.
"Dat mag helemaal niet! U heeft de cola gekocht!" kijkt ze gemeen.
Als ik de schuifdeuren uitloop hoor ik de kassa nog discusseren of de vrouw nu wel of niet recht heeft op de '2e gratis'.
Thuisgekomen zet ik de tas neer in de gang en plof op de bank.
"Wat is er met jou?" vraagt een vrouw die wel vaker door het huis loopt.
"De cola was '2 halen, 1 betalen'..." prevel ik.
"Oh! Dan heb je zeker wel wat extra mee genomen!?"
"...."
13 mei 2005
06 mei 2005
Weer thuis
Even een dagje en nachtje in Doetinchem geweest, op bezoek bij moeders. Nu bijna weer thuis met een volle auto en 2 hondjes.
03 mei 2005
.jpg)
Abonneren op:
Posts (Atom)