Weekend
Normaal gesproken kijk ik, net als ieder ander denk ik, enorm uit naar het weekend. De vrijdag is alleen daarom al de makkelijkste werkdag van de hele week. Het vrijdagochtend opstaan als de wekker gaat, en je op dat moment beseffen dat je de volgende ochtend mag blijven liggen bijvoorbeeld. Of dat je kan beschikken over de gehele dag, en niet alleen de avond omdat je baas over je dag beschikt. Maar het lekkerste blijven toch wel de weekenden waarin ik niets gepland heb. Niets moet, alles mag. Niets moet is niet helemaal waar, genieten moet. Maar dat is dan weer vrij interpreteerbaar, en voelt daarom niet als moeten.
Maar niet dit weekend..
Ook al heb ik dit weekend niets ingepland (met opzet), toch is het geen 'lekker genieten en niets moet'-weekend. Neenee. En wel hierom (om eens met Koot en Bie te spreken): Afgelopen zomer besloot Mirz in zijn oneindige wijsheid om weer een studie op te pakken (zie eerdere posts). En tot nu toe beviel dat erg goed. Maar je voelt hem natuurlijk al aankomen. Juist, TENTAMEN-tijd. Dit weekend zal er grotendeels op gericht zijn om de tekst in een meer als 500 pagina's-tellend-dik-zwaar-psiegologie boek tot mij te nemen, en wel op zo'n manier dat ik de woensdag daarop alle mogelijke vragen daarover zou kunnen beantwoorden. En op dit soort momenten denk ik dan ook: Waarom heeft niemand mij tegengehouden afgelopen zomer?
Zucht..ik troost mij met de gedachte dat het tentamen bestaat uit meerkeuze vragen. Dat geeft toch zo'n gevoel van 'het-goeie-antwoord-staat-erbij-dus-het-zal-wel-meevallen'..(We weten natuurlijk allemaal uit ervaring dat dat niet zo is).

Is het de bedoeling dat je gek wordt van een studie psychologie?